Het GUM is dicht op woensdagen, de Plantentuin is wel open.
Vorige pagina

Eyetracker

Een eyetracker registreert de bewegingen van onze ogen. Het apparaat stelt wetenschappers in staat om onze visuele waarneming zo objectief mogelijk vast te leggen. Het IPEM (Instituut voor Psychoacustica en Elektronische Muziek) van de UGent vroeg proefpersonen om via een eyetracker naar twee dansende figuren te kijken en te zeggen welke droevig en welke vrolijk is. De bolletjes tonen welke lichaamsdelen de meeste mensen in het oog hielden om dat onderscheid te maken.
  • Vervaardiger: Edith Van Dyck en Pieter Vansteenkiste (onderzoeker), IPEM (Instituut voor Psychoacustica en Elektronische Muziek)
  • Datering: 2014
  • Collectie: Vakgroep Kunst-, Muziek- en Theaterwetenschappen
Ontdek dit object in detail
Kan iemand de stemming van een danser identificeren door alleen naar hun dansbewegingen te kijken ?

Wat doet een eyetracker?

Een eyetracker is een toestel dat de positie en beweging van het oog meet.

Wat probeerden de wetenschappers van IPEM te onderzoeken?

Dat je emoties een effect hebben op de manier waarop je danst, werd reeds bevestigd in een voorgaande studie uitgevoerd aan de UGent. Maar of die emotionele toestand ook daadwerkelijk herkenbaar is voor anderen, was tot dan toe nog onduidelijk. Een bijzondere interdisciplinaire samenwerking tussen musicologen en sportwetenschappers toonde in 2014 aan dat we de emotionele toestand van een danser kunnen herkennen door louter naar zijn of haar dansbewegingen te kijken. Vooral de bewegingen van de handen verraden de emoties van de danser.

Hoe ging het onderzoek in zijn werk?

Het onderzoek gebeurde in twee fasen. Eerst werden proefpersonen gevraagd om op ‘emotioneel neutrale’ muziek te bewegen nadat ze ofwel in een blije ofwel in een droevige stemming waren gebracht. Het gedrag en de bewegingen van de dansers werden opgenomen met 12 camera’s om er daarna een 3D-model van te maken. De ‘blije’ proefpersonen maakten duidelijk snellere, grotere en meer impulsieve bewegingen dan de ‘trieste’. In de tweede fase ging men kijken of deze verschillen ook met het blote oog waarneembaar zijn. Nieuwe proefpersonen moesten naar gedepersonaliseerde avatars kijken waarbij uiterlijk-, geslacht en leeftijdgebonden informatie verhuld werd. Enkel de pure dansbewegingen bleven over. Elke video bevatte twee avatars van dezelfde persoon: echter één keer in een blije conditie, en één keer in ene trieste conditie. De proefpersonen moesten aanduiden welke emotionele staat bij welke dansuitvoering aansloot. Uit de resultaten van dit onderzoek bleek dat de proefpersonen de gemoedstoestand van de danser in ongeveer 85 % van de gevallen konden thuisbrengen.

Welke resultaten kwamen uit dit onderzoek?

In ongeveer 85% van de gevallen konden de proefpersonen de gemoedstoestand van de danser thuisbrengen. De emotionele toestand van vrouwelijke dansers werd het meest herkend. Daarnaast bleken de proefpersonen vooral te focussen op de bewegingen van de dansers in de blije conditie. De ‘blije’ proefpersonen maakten snellere, grotere en meer impulsieve bewegingen dan de ‘trieste’. De bewegingen van de handen verraden het meest de emoties van de danser.

Gerelateerde objecten

Met steun van

Vlaanderen Verbeelding Werkt Logo De Nationale Loterij Logo De Standaard Logo