DARK Movies at the museum - Kortfilmavond - DOOD
GUM FILMBOX
DARK movie nights at the museum! GUM en Ghent based horror & cult collectief KURU vergasten je op enkele wetenschappelijk (on)verantwoorde filmavonden rond de thema’s Conflict, Apocalyps en Dood. Na elke film volgt een nagesprek.
Woensdag 25 oktober wordt bijzonder. Hoe ver reikt onze al dan niet wetenschappelijke fascinatie voor de dood? Doorheen vier korte films peilen we, laag na laag, tot in morbide dieptes naar een antwoord. Via poëtische impressies tot naturalistische tableaux, van het knekelhuis naar het lijkenhuis. Kortom, een kortfilmavond voor sterke magen. Gevoelige kijkers wezen gewaarschuwd.
The Ossuary (Švankmajer, 1970) - La résurrection des natures mortes, Living Still Life ( Mandico, 2012) - Historia Naturae, Suita ( Švankmajer, 1967) - The Act Of Seeing With One's Own Eyes (Brakhage, 1971)
i.s.m. Ghent based horror & cult collectief KURU
woensdag 25 oktober 20u tot 22u
pay what you can: € 8 of 5
nagesprek met Babette Van Rafelghem, art-specialist in de gerechtelijke geneeskunde
In The Ossuary (1970, 10 minuten) leidt Jan Švankmajer, de peetvader van het Tsjechisch surrealisme, het publiek door en rond het ossuarium onder de Allerheiligenkerk van Sedlec in de stad Kutná Hora. Het ossuarium bevat de skeletten van meer dan 50.000 slachtoffers van de Zwarte Dood-epidemie. Hun beenderen en schedels bekleden de kleine maar indrukwekkende kapel. Oorspronkelijk bedoeld als een rechttoe rechtaan portret, rijpte de documentaire vanuit Švankmajers visie tot een memorabele ode aan het macabere.
La Résurrection des natures mortes is de originele titel van Living Still Life (2012, 15 minuten) en handelt dan ook over een mysterieuze vrouw die in een wereld van verval dode dieren weer tot leven brengt via stop-motionanimatie. Op een dag klopt een weduwnaar aan met een wel erg vreemd verzoek. Beschouw filmmaker Bertrand Mandico als een moderne druïde onder de Franse cinema’s enfants terribles. Dit kleinood van een film wortelt sterk in Mandico’s fantasmagorische konijnenpijp van een droomuniversum, verpersoonlijkt in zijn enigmatische fetisjactrice en cultcinema-icoon Elina Löwensohn.
Historia Naturae, Suita (1967, 9 minuten) illustreert verder de obsessieve aard van Jan Švankmajers wonderlijke geest. Hij combineert middeleeuwse afbeeldingen met zowel levende als dode diersoorten tot acht evolutionaire portretten uit verschillende biologische klassen. De muziek zorgt voor de rest. De duizelingwekkende animatie blaast leven in dit encyclopedisch panorama en heeft tegelijk oog voor de destructieve aard van het beestje, alsook die van de mens.
The Act of Seeing with One's Own Eyes (1971, 32 minuten) registreert zeer expliciet hoe forensische pathologen tewerkgaan in een stadsmortuarium. De titel verwijst naar de letterlijke betekenis van het begrip ‘autopsie’. Stan Brakhage, een van Amerika’s belangrijkste experimentele filmmakers, laat alles zien en ontziet niemand in zijn oncomfortabele ontleding van de menselijke conditie. De analoge opname zonder synchroon geluid beklemtoont enkel de rituele kwaliteit ervan. Criticus Jonathan Rosenbaum noemde het een van de meest directe confrontaties met de dood ooit vastgelegd op film.
